Dwang

Misschien ken je het liedje van Kinderen voor Kinderen ‘Met één been op de stoep’ nog wel. Dit liedje gaat over dwang. Dwang; iets van jezelf moeten doen, meestal omdat er anders iets ergs zal gebeuren. Je kunt het niet niet doen.

Alle mensen hebben bepaalde dingetjes die ze van zichzelf moeten doen. Ze doen dit omdat ze het fijn vinden of misschien denken dat het geluk brengt (bijvoorbeeld de bal een kusje geven voordat de wedstrijd begint). Vaak zie je kinderen die bijvoorbeeld alleen maar op de rode tegels willen stappen of van zichzelf niet op de lijntjes mogen staan. Het is een soort spelletje, onschuldig, en gaat wel weer over. Het verschil met dwang is dat als ze het een keer niet kunnen doen, dat ze er wél mee kunnen stoppen en zich in die situatie niet bijzonder onrustig of ongelukkig voelen.

Zolang het “voor de leuk” is en je ermee kunt stoppen, is er geen sprake van dwang. Wanneer dit echter niet lukt, zal het voor een deel je leven bepalen. Je voert de handelingen uit om je minder angstig of onrustig te voelen.

Er zijn verschillende vormen van dwang:

  • controledwang: bijvoorbeeld heel vaak controleren of de kraan of deur op slot is.
  • teldwang: alles tellen of bijvoorbeeld 6 keer het hek open en dicht doen voordat je weg mag gaan.
  • opruimdwang: alles bijvoorbeeld exact recht leggen of alles op kleur leggen (en het niet kunnen verdragen als het een keer anders ligt).

DIT KAN PRAKTIJK JONG GELEERD VOOR UW KIND BETEKENEN:

Binnen de praktijk behandel ik kinderen en jongeren met dwang. Dit doe ik aan de hand van het protocol “Bedwing je dwang”. De methode is toe te passen bij kinderen en jongeren (vanaf ongeveer 6 tot 18 jaar). Het is een bewezen effectieve behandelmethodiek.

WILT U MEER INFORMATIE OF EEN AFSPRAAK MAKEN?